KERİMSÖZ

Yüreğinin Götürdüğü Yere Git İlkokulu: Hep gidersin, hiç mezun olmazsın. *** Nasrettin Hoca da öyle bir Zen Budistti. Brahma’ya değil Pragma’ya inanıyordu. *** Önemli olan savaştan sağ çıkmak. Ama yaşam savaşından ölü çıkmak gerekiyor. Ölü çıkılacaksa, öğrenmek, bilir hale gelmek. Bilerek ölmüş olmak. Yaşamış olarak ölmek. Saçma ve garip ve gerçek. *** Değiştiremeyeceğini bilirsen değiştirirsin.

DÖRT KERE SIFIR BİR

Sebepler ve nedensizlikler boşluktadöner durur uzaydaYolun her an yeniden acemisiBen şaşkın, ürkmüş bir derviş, mişim.Hep bir değil özel, korunan.Çok hakedip cezalandırılmış.

SUÇLU BİZ

Eşitsiz hallerimiz. Ben. Bütün suç ve kabahatlarıma karşın evrenin sevdiği çocuğuyum sanıyor, kaotik bir uyum algılıyorum. Suçluluk duymuyor, rahatlığıma şaşıyorum. Hiçbir şey yerli yerinde değil, her şey olanak ve olasılık dahilinde. Sonuçta ahlaksız olsa bile bende olmakta olana katılayım, didişmeyeyim, yapıp durduğumu kötülemeyeyim diyorum. Allah utandırsın varsın. Nasıl olsa her zaman bu değilim. Sen. “Eli

İNİŞ

Kır taraflarım ağardı.Yaşlanmak bir delirme,Bana bir şey kalmadı geride.Ah, delirmek, sızılı yok oluşum.

RAHATLAMA

Ama beni bıraktın Bunun için hoşum sana Umudum göçmüş Öteyerde Gözlerin artık benim İçimde rahatsın Suçun açıldı Sevincim -güzele vurgun Sona mı vurgundu? Yosunlu -ıslak -kara -yorganım 8 Şubat 1998

KAVUŞULMAYAN

Bedenine dokunmadıkça sana bulduğum tüm sıfatlar yalan ve havada gibi geliyor. Dokunsam ne adlar bulurum, çıkarırım. Bilgiyi bedenselleştirmem gerekiyor. Demek ki sen kendine ekşiyecek et muamelesi yapıyorsun. Demek ki senin sevgiden bile korunman gerekiyor; inancın artık “serin sevgi” mi? “Çok muhabbet, tez ayrılık; uzaktan sevmek iyisi,” uzlaşma ve uzaklaşmasına mı ulaştın? Her şey olacağına varır

DİSKO

Önümde vicdanlarım dans ediyor Zorluyor gösteriyor Mutlaka mı? Kaçamaz mıyım? Bakmasam da yerinde dursalar. Görevim bu. Zevkim olunca gidecekler. İşim iş, yüklü işsizim Bağırmayacağım Baksam da görmeyeceğim Usulca söz ağlayacağım Beyaza Acındırmayla kurtulacağım, utanarak Başlayacak Başladı bile. Side, 2 mayıs 1998

MAVİ

Işıl ışıl üzgün mavi Jestin mimiği, özür dileyen özgürlük Ağlayan pervasızlık Suçuma suç katıyor Utancıma yalnızlık Umudum değerli, değersizliğim umarsız Hep çevrendeki hiç olayım Büyümeyişimdekini omzumda dinleneyim İstemeden Side, 2 Mayıs 1998

Ya sen beni benden fazla seviyorsan?

Ya sen beni benden fazla seviyorsan? Kendini anlatma güçlüğün varsa duygusal olarak yüklüyken? Hiç olmayacak bir şey değil. Benim biraz geri çekilmem mi gerekiyor? Sana anlatım ve eylem alanı bırakmam mı? Kendimi hem salak, hem akıllı-dengeli hissediyorum. Hata yapsam da (herkesin hata diye adlandıracağı) seni yitirmeyecekmişim, sana itici gelmeyecekmişim gibime geliyor. İstiyorum. Seninle her şeyi

Giderek Umutsuz Mu Oluyorum?

Giderek Umutsuz Mu Oluyorum? Nereden çıktı bu? Varmışsa fark etmek için geç, yokmuşsa ortaya çıkması için geç. Yerli mi, gezici mi? Dünya işleri umutlu da olsa umutsuz da olsa gidiyor, kendi kendine. Korku üretmek için uygun bir alandı. Şimdi daha sıkı alanı buldum galiba: sevgi alanı. Daha başlangıçta kendini belli ediyor uyumsuzluk. İlk görüşte sevmek

YAPAMAYIŞIM

Yapamayışım seni de rahatlatacak, olmayacaktı zaten dedirtecek olmaya da bilir hani. Kendime ve biraz da sana karşı uğraş veriyorum. Temkinin, kıskanışın bana azim mi veriyor, umutsuzluk mu bilemiyorum. Kaygan zeminde sağa sola, ileri geri yalpalıyorum. Hayalim özgürlük içinde dayanışmaydı. Bunun dengesini başaramadım. Giderek kısıtlılık içinde dayanışma olur mu diye umar oldum. Kayıpları azaltma endişesi mi,

KARANLIK KARARSIZ

Bir evlilik gördüm, koskocaman da olmayan evde iki yalnız, yabancı, zavallı insan dip dibe vermişti. Nasıl sürdüreceklerdi evin bütünlüğünü? Tanınmaz hale geldiğini düşünmek… Rol yaptığım, kendim olamadığımı da içeren bir eleştiriyi davet edebilir mi? Verdiğim ödünlerin geri alınmasında tek sorunum incelikle mi ilgili? Artık hesap çağına mı geldim? Olanakları daraltmayan temkinli hamleleri yeğlediğim görülüyor. Aşkım

Yaşamın Kıyısından Notlar

İnsan ne zaman ölümü düşünür? Ne zaman yaşamın ta kendisini? Kim mutludur? Kim mutsuz? Anlam arama çabasına ne zaman vakit ayırırız? Yaşam aslında sanıldığı kadar uzun mudur? Ya da acele etmemiz gerektiği kadar kısa. Size de zor geliyor mu yaşamak? Yemek, içmek, çalışmak, koşmak, belki de sevişmek? Ne zaman sorgularsınız bunları? Ne zaman bıkarsınız yaşamdan?

SIKINTI BENLİĞİ

Hiç başlamış mıydı bu ilişki, var mıydı? Olacağı buydu herhalde. İki arada bir derede kaldım. Hayranlığım pörsüdü gibi geliyor, eğer haksızlık etmiyorsam. Güzellik gereksinimim karşılanıyor, direnç gereksinimim karşılanıyor, ne yapayım, korkumu nereye koyayım? Korkum, güvensizliğim bir gereksinim mi? Bu ilişki son durağım olsun mu? Çocuk oyuncağı mı değil mi insan buluşması? Kendime ne yanımı kılavuz

BİR DUVAR BİR DUVARA NE DEMİŞ?

— Öpüşelim! — Öpüşemeyiz, aramızda duvar var. — Aramızdaki duvarı yıkalım! — O zaman biz de yıkılırız. — Yıkılırken öpüşelim, hem sarılırız da. — Kısa sürerse öpüşmemiz? — Korkun bu mu, kısa sürmezse hiç öpüşemeyebiliriz. — Kişiliğin etkilenebilir. Hem senin pişman olacağın bir durumda kalmanı istemem. — Engel olan duvar mı, duvar olman mı? —

İpim İpim Çağrışım

Güven, bağımsızlık, istenç, özgürlük, zorunluluk, yazgı, sevebilme, mutluluk, mutsuzluğa katlanma, sevememeye katlanma, pişmanlık, öngörü, kabullenme, doyma, doyumsuzluk, karmaşa, uslanma, yetmezlik, bekleme, rastlama, karşılaşma, etkileşme, sessizlik, suskunluk, üzgünlük, anlatım, coşku, kaygı, öfke, arama, bilemeyiş, güçsüzlük, sonluluk, inkar, kuraklık, çöl, çürüme, çeliklenme, sertleşme, yumuşama, bilgelik, kaybolma, heplik, hiçlik, zamansızlık, başağrısı, dişsizlik, diş çektirme, çene tutulması, cayma, zamk,

PAPATYAM

Papatya falım olasılıksız dökülüyor“Seviyorum –sevmiyorsun –Seviyorum –sevmiyorsun..”Bu ne fal, umudum kalmadıBen hep seviyorum çıkıyorum?Sen hep sevmiyor çıkıyorsun!

KENDİMİ BİL

Tek yol kendini bilmek, tek macera kendinden kaçmak. Yaşam, kendini bilmeyle bilmeme, sorumluluğunu almayla almama arasında savaşalaşım olarak sürüyor. İnsanın kendini zamanla tanıması özünde ve zorunlu olarak otoerotik, otoagresif bir süreç. Öbür yanından bakarsak, kendiyle tanışmadan ölmek bir kısmet mi, kazanç mı? Kendini bilmek (hele sabit nokta olmadan) olanaksıza yakın. İçe bakış çok önemli, daha

ARAYIŞ

Ne zaman kendimi arasam, hep meşgul çıkıyorum.Vallahi, kendime neden ulaşamıyorum, ne meşguliyetim var bilmiyorum!“Ucuzluklarda, kampanyalarda kendimi soruyorum.” — Ama ben hep sen’i arıyordum?Araman gerek, ruhunun besini bu arama,Hep ben, hep sen değil.(Kaç farklı kişiye “Sen o musun?” diye umutlu sordu.)

EN ZOR AYRILIK

“Sevmek, sana dik dik bakan fotoğraftır. O aşk tozudur.” Severken ayrılmak. Sevilirken ayrılmak. Sevgisini sevilenin hizmetine sokamadığı, iyiliği haline getiremediği için ayrılmak. Sırf açmaz çıkmaz ve beceriksizlikten, ayrıca kara beklenti ve önyargılardan ötürü ayrılmaya zorunlu olmak. Yine de sağolsun ayrılık. Yaşamanın yine de olanaklı olup sürdüğünü, görülecek günler ve çekilecek yükler olsuğunu deneyimletti. Ayrılmasam daha

AHLAR

Acılar gece saldırır,Köşeye sıkışan her çaresizliği kurar.Arkanı dönüp sesimi duymazdan mı geleceksin?Anladım, yalnızlık içinde birleştik.Dayanamam dedim, yenilme izni aldım,Aşil topuğum affetmek,Ne olur deme, deneme.

ET BENİ

Ben aldırmak,bebek aldırmak.Kendini aldırmak.Kendisiz kalmak. Ne olacak kızım,kalan kaldığıyla kalıyor.

SIFIR

Sıfır her şeyden büyük,Uzay geliyor.— Varsa büyüktür.

ARS KUŞLAR

– Cemal Süreya’ya Ars longaVita brevisHayat kısa sanatUzun kısalıyorUçlar kuş Mars longa, vita brevisSavaş uzun, yaşa kısaHayat kısalık Kuşlar mutluluktan değil,Kuşlar kısaHayat uçuyorO uçuş, kanatları varoluşu sorgulama.

GÜN TÜN

Korkun ve sonsuz sevincinGece gündüz, yaz kış…Eşitlik geçici,Zulümler taraf değiştiriyor.

NE İNSAN

Çiğ hamur.İnsan çiğ,Hamit ve ham et.İnsan, etiyle sağır.Toplu yaşamak zorundaki yalnız.Eti kendinin alt kümesi,Bana nedir sana ağır?

SIĞMAZSIN

Bir halk bilgesi, ilk karşılaşır karşılaşmaz çok sıkıntılı gördüğü dertli arkadaşıma doğaçlama bir söylev çekti. Küçük dilini yutuyordu. Yaklaşık şöyle: “Kabul etmezsen sığmazsın.Hiçbir yere.Sığdırmaya çabalama.Bastırma, sığdığını hayal et.O sığacak, bedenin genişleyecek;ruhun daraldıkça bedenin büyüyecek.”

CORONA’DA

Anadolukavağı söyleşileri: — Camiye gidicem ben.— Cami yıkık, üstüne ağaç devrildi. Cami cemaati 8 kişiydi. O zaman ne yapıyordu bu mendeburlar? Birinin tam omzuna koluna inmiş.— Şimdi en rahat yer Kars Vegas burda.— Vücudun merkezi kalpse Kavak’ın vücut merkezi Tekel Bayii.— Ben ganyan bayii sandıydım. — O muhabbet kuşları kafeste yaşayacağına ölsün daha iyi.— Aslında

TOPLUCA

Toplum bir çiçek, -etobur-Çek senede dava karar topluma itiraz edilir.— yaşamak gerek.Her can bütünü tadacaktır..Etobombardımendebur.

AĞLAYASIM

Nefesim sakin, – ve engellenmişderinlik arıyor.Ağlayasım var, ağlamayayım neden yokgözlerim yaşlı, ben yaşlı-

KONTRPİYE

– Bu zarfları yalamamız gerekiyor muydu? Neresinden yalamalıyım?(Sandık kurulu birbirine bakar ve gülümser.)– Siz arkasından yalamayın. Zarfı öylece kapağı içine şekilde bırakın.(Olamaz, inşallah bunu soran Memet değildir.) (Netekim Mehmet’ti.)

KIRARMA

Kır taraflarım ağardı,benim sarktı.Yaşlanmak delirmeymiş.bir şey kalmadı geriye. Delirdiğim, yaratıcı yok oluşum.Duruş gibi.

ARI HAZ

Arı, haz haz haz!En iyisi, her gün bir arzu yolla,bir arzu al.– Az az, haz –Haz almasan, haz iste.. Arzu dolu çamaşırlar, yırtılmak ister.

DÖN

Temelde evet dönBak dön hisset dön yapma dön yap dönİçe içe dön ağlaya ağlaya güle güle dönDur dön durma dön

RÜYA GÖR

Ah bir rüya gör,Alsın götürsün seni uçlarına.Bakışı koksun, damlaları yayılsın kınkanatlarcaUyanış tat, kalkımın gepgerçek düş olsun.

BAMBU

Pearl S. Buck’ın 1967’de Türkçeye çevrilmiş bir kitabı var: Bambu. Halamın kızı Aliye’nin kitabı olmalı. 1975’lerde Muğla’da halamın evinin çeşitli köşelerinde gezinirdi. Nadir Kitap’tan baktım, 584 sayfaymış. Evde bir sürü okul çocuğuyuz, hiçbirimiz bu kitabı okumazdık. Halakızım okumuştur. Yeşil bezimsi mukavva kapaklı -en dış kağıt kapağı sökülmüş veya kaybolmuş olmalı- ciltli bir roman/kitaptı. Belki önemli

NON HAİKU

Ötüken’den gelirim gelirim,Atım da öpüşkendir,Aman hey aman.

FOTER

Ben çocukken foter parçaladım mı? Daha doğrusu mantar safari şapkası. O şapka mantarlarını pinçik eden ben miydim? Nereden bileceğim yoksa şapkanın ufalanabileceğini? Kara Mehmet’le birlikte gözüme geliyor foterin görüntüsü. Bir parçasında metal halkalı bir hava deliği oluşu. Saksı gibiliği, insan tenine uyumlu rengi. Kara Memed nerden bulmuş? Ben nerden bulabilirdim? Kara Memed’e kötü davrandığım, zarar

COŞKUŞ

Gök Denizin gözlerine bakıp, İstanbul seni yenmeye geldim diycem.Sonra, martılar karga karga gaklayacak.Güneş başka doğacak,Ve hiç yorulmadan batacak.

SEVMEYECEĞİM

Sevmiyorum işte seni, sevmeyeceğim.Koronerden gelme baskıyı kalp ağrısı bileceğim.Yattığım yerden özleyecek,Neremin uyuştuğuna bakacağım.

SÖZKERİM

Var olmaya dur diyelim.– Yok olup gidemeyeceğiz. *** Hepimiz kendi kederimizin efendisiyiz [kendi kederini tayin hakkı]. *** Dervişin neresi çürürse orası konuşur. Bu da kabul edilebilir bir iyiliktir. *** Ceset yani ölü vücut, sessiz bir karşıtlık ve düşmanlık içindedir. Bütün arzu ve eylemlere karşı susar, ama her şeyin karşısındadır, kolaylık sunmaz. *** Ölen de öldürür

KARA BEN

Yalnızlık kara su, kopkoyu kendilik aynası.Ucuzluklarda, kampanyalarda beni arıyorum.Bul belanı, çorak derinden fırlamaya çalış.Dünyaya çılgınca kör bak -dokunulup-

ANIVATAN

Kayıp cennet. Ne yok olur, ne var olur,Söz verilmiş düştür, en iç cebinde..Her ne yapsam kanıyor, ölesiye dinmez.Oldum bittim işler elim, yan evrende taş örüyorum.Evim senin, aklın benim, bende.Gomidas’ım yerde, Hırant’ım senin.-Ermeni’ye Anadolu Anıvatan-

BALICIK

Saçı kuyruklarında balıklar..Gözleri pört eşek gözü ama-Çok şükür akılsız, yarı su.

YAPRAKLARCA

Her şeyle birlikteYaprak yaprak yaprak,Düşüyor düşüyor düşüyorum. Hayat inişte, her şeyler yaprak.Rüzgar tozduruyor, kafası karışmışları.Geçici yükseliş, burgaçlanmalar..Bitim bütünlenmeye, ister ağla inleEn olgun yol da kapkaraya. Kimden beride, kime göre geriDeney yokluk öğretiyor,Can acısı, acı, büyüğün çağrısıHızlısından çok, yavaşı.– Daha olmamışı ışıkDuran ölü, ağlar ölecek, ölesi kıpırdarAk ölü. Kara ölü. Boz ölesi.

GEÇİYOR

Geçti gitti,Gitti geldi –– Gitti gider. Gelir geçer.Geçer gelir. Geçti kaçtı gitti say!

SİLKME DÜŞÜ

Sabah kuşluk arası düşü. Efendim, teyzemin Hasanpaşa’daki evinde gibiyim. Yamaçlık, sık apartmanlı bir mahallede, en üst kat gibi bir daire. Daha üstümüzde çatı var. Ben sanki çok durmayacağım, gidecekmişim, gitmeden önce, o da teyzemin evinde olan Elif’e bir dersler gösterecek, bir şeyler öğretecek gibiyim. Elif’in lisede belli başlı derslerine yardım eder, özel öğretmen gibi gider,

ACI ÜÇLET

Yavaş yavaş acı çekeceğime,Yavaş yavaş acı çekerim daha iyi.Beni öldürmeyen şey beni çürütür, hak.

ÖLÜM ÜÇLETİ

Ölü olun ey insanlar, bunu ister Tanrınız. Ey inananlar. Allah herkesi affediyor. Ölüm var, herkesi de affedecek.

BİR BİREY

Birimiz, kaderi taşlaştırır; birimiz, taşı kaderleştirir. Öbürü kendinde birini, biri kendinde öbürünü arar. Dünyanın işleri, dolaşık yolları. Her an kaderimiz ve kişiliğimizle yeniden yüzleşmeyle, zarları yeniden atıp kararları yeniden almayla karşı karşıyayız. Zihnimizde yeniden çerçevelemek de bir kader işlemi ve bunun yordamı. Bütün otoburlar hemen hemen aynı boku yediği halde niye bokları farklı farklı? Üslup

DİYET REJİM REJİM DİYET

Eşanlamlılar çokluğu: Diyet, rejim, kilo verme, zayıflama, sağlıklı beslenme, diyetetik… Rejimi, rejim yapmayı doğrudan beslenme anlamına bile çeksek, yönetim işinde olduğu gibi tür, bölge, alan var saymalıyız. Pratik kullanım hep bir “zayıflama rejimi” yönünde, oysa bir “şişmanlama rejimi” de doğal olarak söz konusu. O alan, o konu rejim sözcüğü kapsama alanından çıkarılmış durumda. Şişmanlama peşindekiler

CİNİM

Ben cin Can.Daha kahvaltıda boynundayım,Pek ağır değilim, ferah ol.

ZEMAN ÜÇLET

Armutlar, ayılar olgunlaşıyor,Hem av, hem avcı.– Zamanın adaleti –

PARASIZ YATILI TARİH

Parasız Yatılı Tarih Ufakken, okulda parasız yatılı okuduğum zamanlar… Alışkanlığım, tutumum kısmen üniversiteye kadar sarktı. Babamın gönderdiği mektupların zarfını ters çevirip yapıştırır, yanıt mektubunu onunla gönderirmişim. Kız kardeşim hatırlattı. Çoğu anımızı o daha iyi anımsar. Kız kardeşim sıladan haber geçen ilk ve mektup arkadaşımdı. Köyün haberini, tarihini, coğrafyasını anamdan başka ona sorarım. Ortaokul yatılılığında gizli

KÖK SUÇ

Ortaokul yatılılığında gizli ve bağışlanmaz varoluşsal suçu olanlar ne gündüzlüler, ne evci yatılılardı. Aslında hepimiz kardeş ve eşittik. Solcusu, militanı, hanım evladı, şuralı, buralısını da ayrı bilmezdik. Herkes herkesi eri geci, ıncığına varana tanırdı. Hatta kötü ve eksantrik olanlarımız bile küçük birer aşağılanma ve zorbalık tazminatı karşılığında eşit yoldaştı. Hafifçe, ama farkedilir aşağı kıdem, ters

KÖPECİK

KÖPEK.Dikkat, var köpek!Köpek değil köpecik… Doktordan, az kullanılmış, az sevilmiş ikinci el köpek. Bakımları tam, kuaförlü, eğitimli, ultra lüks, denizgören, yürürü mükemmel. Meraklısına okazyon, fırsattır. Ne köşe işaretlemesi, erkek köpekler tümden prostat galiba. Sevan Nişanyan’a göre köpek sözünün ortaya çıkış tarihi it sözcüğünden daha yeniymiş. Kökeninin köp yani “çok” olduğunu öne sürüyor. Dikkat çekici ama

SÜMÜKLÜ CÜCE

Hastanenin bahçesinde motoru ağaca fazla yakın, yapraklarıyla içiçe park etmiştim. Çıkışta motor camında bir şey fark ettim. Bok damlası kadar bir toprak parçası. Elimin tersiyle savurup pürüzsüz görüş sağlamalık, ufak bir pislik. Yapmadım ama. Yolda sol açık şeritte biraz hız yaptım. Bizim toprak parçası düşmemiş. Çamurluca, yapışmıştır. Yolda daha gidiyorum. Biraz dağılır gibi. Biraz daha

BOKS BOKSÖR

BOKS BOKSÖR Ellere kapalı boks seanslarında, yumruk yumruğa sevişmeye çalışmak… Herodot ve Antik Yunan dünyasının boksörleri Melankomas ile Diagoras. Efsane Theagenes de pankreas ve boks uzmanıymış. Rodoslu Diagoras daha olimpiyat efsanesi olmadan, boks stili sayesinde adından söz ettiriyordu. Diagoras her zaman kurallara uymaya dikkat eden zarafet ve vakar sahibi bir adam olarak bilinirdi. Seyirciler, onun

KARANLIKLAR

KARANLIKLAR Beni görmeyi çok istiyorsan memelerini aç da gel.. Memelerin açık olursa kendi yönlerini bulur, sana da yolu açarlar.. Amcağız nasıl bilinçli karanlıksa, meme de öyle bilinçli bir kümbet yuvarlaktır. Öyle değil, çocukça olur mu hiç? Çocukçadan daha iyi kaç şey var? Bizi selamete ve karanlıklarımıza çocukça fikirler taşır. İyidir o çocukça çekirdekler. -•-Gözleri, yani

PASTA

Pasta bokun kokusuz, tatlı hali. Çocukluğun bokla ve çamurla oynama arzusunun hala yeterince doymayıp bok yeme benzeriyle telafi edildiği hali. Tatlı olduğundan mutlaka oraliteyle ve süt/memeyle ilgili tarafı vardır. Belli ki oral dönem ile anal dönem arasında, ikisine de ait bir geçiş bölgesine ait ve yüceltilmiş, ruhsal yapı tarafından değişime uğratılmış bir hali. Törensellik ve

HEMDERT ÜÇLET

Yüzgörümlüklerim, saç tellerim,Benlerim kadınlar..En harika belalarım.

BENGİSU

Su… Su…Yaşam… Yaşam…Gün ve tün,Ün ile dün… Gün bu dündür:Hayat bir gün, o da bir dün.Senin annen bir dündü yavrum… Yarını silemen, günü soluklan.Beni iç.

FOTOĞRAF İLE AYNA

Son keşfimdir. Aynaya baktığımızdaki görüntümüzle fotoğraflardaki görüntümüz mutlaka farklı. Aynada, başkalarının gözünü de içerebilecek kendi bakışının etkisi geçerli. Ayna, kendinle ilişkin. Başkasının seni görüşü, hatta verdiğin poza karşın yakalayışı da fotoğraf suratı. Ayna, net fiziksel ve somut olduğu halde farkında olunan özgözlem farkını içerdiğinden, başkasının fotoğraf çekmesiyle veya kameraya almasıyla aynı değil. Kişisel özalgı farkıyla

BENİ SEVİYOR MUSUN

Beni seviyor musun diye soran, kendisi seviyor kabul edilir. O zaman sevilmeyi haketmez, sadece sevmeyi hak eder. Beni seviyor musun diye soranın hakkı sevilmemektir. Kendi sevmezken seviyor mu diye soransa, normal bir yılanlık yapmaktadır. Sevenin görevi, sevmeyi iptal edemiyorsa, sevmeyi geliştirmektir. Sevenin görevi sevildiğini öğrenmek olamaz. Zira seven sevilmiyor sayılır. Bağıl/görece durumlar bunu söyler. Sevmeyenin

İTAAT DÖNGÜ

İte et at, rahat et.İtaat et, rahat et. İlter,eti ite at,otu ata at,atı ite kırdır,iti itaate kırdır.

YOLSUZCA

Zaman bekliyorumHiç olmadı bir kızdırmayıYol açan duyguyu Geçip giden hayatUydurduğum dünle avunuyorumSuçlarımı sürüyorum, bahaneciklerimiBir ışık çakar gibi oluyor, kandırıyorGüvenmeden işaret bekliyorum Benden bir usul cimri katkısıHep gözü şifrede, bir labirentteNasıl utanıyorum usluluktanKabuk kalmışım, boş çabaHiç yoktan hiçtir Yakınlar dilenmeye gelirBelki bir omuz, bir meme cenneteBiletsiz, kaçakAnlarsınız, üzgün, korkakDenememekte bir çekim Zamanı affettim, açıklar yetecekHer bakımaBir

DENEY

Deney ortamı: Orman veya avlak. Birinci denek: Av İkinci denek: Avcı Bilim adamı/deneyci: Gözcü, gözetleyici Amaç: Geçerli çıkan varsayım, bir lokma bir hırka yaşatılacak. Geçersiz çıkan varsayımlar, toplu mezara gömülecekler. Birinci varsayım: Ava giden avlar. İkinci varsayım: Ava giden avlanır. Üçüncü varsayım: Avlanmaya giden avlar. Dördüncü varsayım: Avlanmaya giden avlanır.

SIZI

Gözlerinin havuzuKelepçem olacak mı yosunlu?Tekçe bilmediğimi diyorumYaşamaktır? Düş işim dış işim oluncaSıcacık güveniyorumPoseidon’um ya, yabalı. (8 şubat 1998)

DENİZ FENERİ

Açıktakine şefkatYakına dehşet deniz feneri…Suçlu ruhumun dedektifi- Soğuğun..Mavi sisin..Sahibi sen değil misin? (8 şubat 1998)

DİLCE ŞİİR – İKİ

Katerilla cilinde fijinOhsema kulun moydarbeFelahsız tiz -ve markiz—————–bi-jandaSunusunda afroditerya *** Asalet var tavrında bakışındaGökyüzü bile aşığına saldırırKurtuluş yok, zor ama güzel—————–aşkının dehlizindenCaziben hayalleri ayaklandırır Bülent Akce – Mehmet İbiş, 6 şubat 1999

DİLCE ŞİİR – BİR

FARUK’EM Heva zaney cimcinirAkuista felden incinirTardı fare, yandan dolavYafut zibar, öle- din cinir FARUK’A Yoldaş sevincin aşınırUstacığın yüreğinden ölürKapa gözlerini olacağa ne faydaKır kavalını yat, kadrini kim bilir? Bülent Akce – Mehmet İbiş, 6 şubat 1999

TEKİRLEME

Kılı kırpıkKirpiği pirtikPartalı yırtıkKırklığı törpülüPorsuğu tırsakTırnağı yarımşakSarımsağı sarmal dallı

SAYIM

Ocakta dostluk demlenirÇay titrek gelir, içilir miyimAnlat bana, dök yapraklarını Ayrılarak terk edildimHuzurlu aldatılmaBin mutluluk bizimGözyaşları içinde Günlerden pazar, gecelerden pazartesiVarlığıyla suskumu aldıGidişi gezip getiriyor

DEMEK BEN

Giderdim olmadığın mahalleye,Oturmadığın eve,Yok değilmişim gibi saklanarak.Sessizce, aramazdım;Varmışım gibi. Orada—–demek—————yok———-burda—–vardemek Demek şimdi!!

ÖNKARA

Süzer gözlerim arzuyuÜrküsünde bilirTutkusu kökünden tutuklu Sevinci anımsamasınİç işe, horanın esrimesine kadarKervan peşine susakalagörecekYediğini kusmadı, af.Kızması yalan öfkesiSevişi kör tutuşu buzKendi değerine aç dilenci Meme kokusu, çöküntü heyecanıÖlümüne sevişiyor olacağızYaban tanrıçaylaDüşüm havalanacak, ben kuru çıplakO korkak hala kapı göreğinde 22 mart 2001 – 12 eylül 2022

ALİCAN BIRBIR

Bırbır-dır.Bir bir idi.Bırbır da bırbır,Birin biri bile yok-Bırbır fırdolayı,Birin kend’olayı.Her bırbır——-bire bir————–bircin, bircan. Koyucu Murat Paşa, cami duvarından hela grafittisine girer.

KISA PANİK

Es SORUPanik AtakPanik BatakPanik YatakPanik KatıkPanik ÇatıkkaşPanik AkıntısıHomonükleer PanikPanikkalePanikovaPanik KırmızısıPanikment Beyliği El CEVAPPanik SeviciPaniknamePanik İstihkamPanik OvanPanik KovanPanikoğlan

HASBİ

Ne iş yaparsın, dediHamdım, dedimSana bi kitlersem, dediŞimdi daha piştim, dedim Halden anlaşıldım

ÖFKELİ OTURAN ŞİİR

Değil küs, manifestoBunca yıl tanıma yeterOrtada ben. İlla olduğumca kabul-Yüzsüz yok, davet beklerim önceŞiddet şiddet demek, ayrıl uza demekKavga ayrı yatırmaz, değil kilitli kapıSaldırı, kullanma duydumİstediğim şekil bağrınıp, öz savunmanınAvucumu yalamışım, korkmaz bileNe önemsiz şey rezil olmamız Ortalıkta kına. Arkana aç, dava onaylatKaranlıkta meçhul kalamayımKılıç girsin rengini bileyimÖn tehdidim yok, özümleyimSavaşkı mı, sözün bittiği nokta

DÜŞKÜN KARA

Aah, zulüm kordelyamEn dehlizime içledin beniEllerimle beslediğimNasıl veririm apaçık kurtaran sannı?Her emelimi ete bürümüş senBir Tanrı düşümü denli ortağımdınHayallendim, uçtum kapkara suç içtimYoz zavallı oldum, kovulan paçavraHer köşe başında bir suçlu ağaç daha… Çirkin çöl düşcüsü, kısır.Sonunca haketmiş, sövek halkasınıDilsiz yalancı, en tiksinç. Kızıl kıtlık benmişim.Sembille gelecek yılana muhtaçBilmezlikten tıkalı her eşkalElden düşürülü, yığma yutmuk

GÖREV ÜÇLETİ

Yaşamak soluk almakGerisi kendin içine girmekSoluk içine solurken yaptığın

YAŞAM ÜÇLETİ

Dünyaya ateş almaya geldik ışık olup gitmeyeDost düşman hep barabarGöndere taptuk kerevete yatalım

CİNİM

Ben cin,Can.Kahvaltıda boynundayım, pek ağır da değil-

HAMİLEYİM

Hamiline hamileyimSen al beni çıkar kendiliğindenÇıkart beni içimden içine Senli sensiz doğururum yüküAldım ateşi ben CanımKavganı canını yakaladım Ola ki durulaOlur da sıradana girePaylaş paylaşmazlığımı Kıpırda acelemeİnmeden katırımdanSuskun çeşmelere kuruyan Bir kurtçuk hayalinKorkulu denizler aşanKıpır kıpır çekinmeler Fırat’ı aş batağı tatBaş aşağı in mahşereAğlayı toplaşı peşimayım Yol gözler yılgıTopukta anlam yörünüİstim saldım aşır tümce aşırı

GÜL GÜL DEDİM

Kibar gülümsek, hadi geceye yürüyelim. Aşkla kaçıkken değilaşktan kaçakken, öpmüyorsun.Gülümserken hiç öpmüyorsun..Gülümsemen sakin yalan, Bak, edepsiz öpüyorum.Reddedişle kışkırmadın.Öpmeden öpüşmen çeliştirdi. İki nokta ayraç yerine kapa parantez görünceyüzüme müstehzi gülümseyiş yayılır artık-

KAÇMAZ

Tutankamon’un eşi olmuştu,Her canlı Ajda’yı tadacak, gör. Can, can sıkıntısını tattı,Zamanı toplumda tadagelir canlar. Sosyal fobi en doğal hak.– İki bire azap. Hepimiz ölümü biraz alacaktır,Lütfen sorumlu kullan. Her can az da olsa peygamberliği -hak yenmesi psikozu, can acısı- ve hicreti -göç, üzgü, ilaç- tadacaktır. Hızır ol, hazır ol, olmalık ol.

SANILGAN

“Davet ettin sanmıştım.” John MalkovichTeklif var sanmıştım.Vaad ettiniz sanmıştım.Çağırdınız mıydı?Birazcık ümit verdiniz miydi?Nasıl olsa tanışırız sanmıştım.Adlarımız önemli değil sanmıştım.Her şey ortada sanmıştım.Suç işliyoruz işte, sanmıştım.Sanılarımız aynı sanmıştım.Önemli de değil pek- sanmıştım.Ne fark eder sandıydım.Nasıl olsa olur sandıydım.Eyvah, hiç öyle olur sanmamıştım.Her şey budur sanıyordum.Sen ayarlarsın sanmıştım.Asıl sen öyle- sanmıştım.Seni o sanmıştım, sana benziyordu.Kesin böyledir sanmıştım.Yatarız

UNUTUM

Ölümü iptal ediyor, öldürüyor..Umut unuttu – ya da unutta.Mavi umutmuş, ben unutmuşum –

OLAN OLUR

Olan olur da,Olmazsa bugün, olur yarın.Olsa da olur, olmasa da bilir;Olsa da olmaz, olmasa da dikilir.Olmazsa fena olmaz, olursa kıyamet kopmuyor.Olan olur, olmaza olur, olursa canının sağlığı.Olursa benimdir, olmuyorsa seninim.Olamaz, olu muyor? Olamam, solamazsın.

ELLİ

Göklerde başımİlle ellerimEllimde senSevdan kokuları elimde

KANIK

Kızıl çizgimÇoğa kanaat etmeyen azı bulmaz.Çoğu hiçte bulur yani– veyahut –Her çok, azdan azar. Eğitsel az, olgunlaştırıcı,Az, az değil, çok, çok değil.Red Bull kanaatlandırıp…

GAZİ AKIN

Ötüken’den gelirim gelirim,Atım da öpüşkendir,Hey aman aman. – Çağırsan şimdi de gelirim ki ben – Beylerbeyi haykırdı: Hassiktir!Başka bir ak tolgalı:Ya tekim, ya yokum! Tarih dönüşü, bin yaya bir hayli sinirliyiz.

UÇMAK AZMAĞ

Akşamın kızıl kanındaKimi kırık kimi sağlam dişiyle Trak canavarı. Har har üstüme gel,Gök mor, kolla nefesimiAsma direklerden besleÜstündeyim içinde, kılcallarında kayıpUyutma, sıkıştır kafesten, şaşırsın her arzu, niyetGöl umuşuyla yağmurun, soğuğun içeyimVaril soba dumanlarında tanışma sigarasıKavağın en gizemli çatısı, en günahlı camiiOrtak inziva. Kuytuda yakınmalar, apaçık zındık Nasıl üzülmez aynasız, imza alırken?Ben de ordaydım, ormandım.Yüz yüze

BELLA SOMBRA ve BALIKÇI

Kaderin cilvesine bakın, Bodrum’a defalarca gelişlerimin hiç birinde Bodrum merkezdekini değil, dolaşırken yenileyi Gümüşlük’te görüp inanmaz gözlerle Güzel Gölge Ağacı olduğunu öğrendiğim ağaçla tanıştım. Latince/bilimsel adı Phytolacca dioica. Ombu adıyla da tanınıyor. Bodrumlular bu ağaca “Kaya Gölgesi” diyorlarmış. Meyvesi yok galiba. İlk verdiği izlenim kavak/çınar ile at kestanesi arası bir şey. Yıl oniki ay yeşil

ESKİ DOKTOR

Dr. S. Kahyaoğlu’nu takdimimdir: 1919 doğumlu, 103 yaşında. Yaş hesabında anlaşamayan tipik Türkiyeli profiline uyarak o kendini 104 sayıyor. Özel biri olarak hakkı var. 1943 Çapa Tıp mezunu pratisyen, işyeri hekimi, emekli yönetici hekim. O okul bitirdiğinde babam doğmuş, anam doğmamış. Dedemden 8 yaş küçük ve şimdi karşı karşıya söyleşebiyoruz. Kitaplı anatomi profesörü Zeki Zeren’i

NEDAMET

Nerde o günler… Roman’larımızı arıyoruz, burnumuzda tütüyorlar. Türklerin eski nefretli kibirleri çingene aşağılama, yeni bir pişmanlık açılımı ister. Türkler ülkeye doldurulan Arap ve Afganlardan korkuyor ya -tiksinme mi fetih korkusu mu belirsiz- bunu buçuk millet saydıkları çingenelerle, eski iç içelikleriyle karşılaştırsın. Hemmen öteki öz azınlıklar ve kardeşler akla geliyor: Ermeni, Rum yani Yunan, Yahudi, ve

SÖZDERİN

Aşil kaplumbağayı geçebilir, ama yetişemez. Mars longa, vita brevis.Savaş uzun, yaşa kısa.Farce longa, mitho brevis.Gülünç uzun, efsane kısa.Bene longa, filum brevis.Kuyu uzun, ip kısa. *** Olumlu tavır son derece ezber bozucu, bozguncu, hatta anarşisttir. *** Kedere kadar kader.Kader kadar keder.Keder kadar kader.Keder kader kadar.Kederli kadar kaderli. *** Geliyorum zalim! En anlaşılmaz, anlaşılıp bir çırpıda suçlanamayacak

GEÇMİŞ KAMYONU

Çocukluğumda, bütün yaşıt veletlerle nöbetleşe paylaştığımız taştan kamyonumuzda fotoğraf çektirdim. Evimizin hemen üst başındaki yerli kayalardan biri. Şoför mahalli veya direksiyonun ardına oturuluyor, bacaklar iki yana ata biner gibi ayırılıyor. Kayanın sağ tarafında yolcu rolü yapanları oturtacak yatay boşluk var. Sanki kamyonu değil, tümüyle dünyayı sürüyor olurdum. Bu kaya kamyonun hemen arka tarafında, gözlerden koruyan,

KENDİN BİL KENDİNİ BUL

Tek yol kendini bilmek, tek macera kendinden kaçmak. İnsanın kendini zamanla tanıması özünde ve zorunlu olarak otoerotik artı otoagresif bir süreç. Öbür yanından bakarsak, kendiyle tanışmadan ölmek bir kısmet mi, kazanç mı? Kendini bilmek, -hele referans olmadan- olanaksıza yakın. İçe bakış çok önemli, iyi niyet göstergesi; yoksa yeterli yöntem değil. Ötesine uçuş denebilecek aşkınlık için

DÜNYADAKİ CENNET

Bu dünyadaki cennet duştur, banyodur, jakuzidir, hamamdır. Bunlar cennetin türleri ve dereceleridir. Suya girmeyi soğuk, ılık, sıcak, kaynar istemek, cennetle ilgili imgelem ve yeğlemeler. Temelde ve çağrışımda banyo suyu amnion sıvısıdır. Sıcak/ılık su, amnion sıvısındaki Yunus peygamberliğimizin anıları. Bu duyumlar dölyatağı içi yaşamın gündelik yaşamda yeniden yaratılmaları. Ana rahmi, ana karnı cennetin temel duyumsanış kalıbı.