Mehmetİbish
İNİŞ
Kır taraflarım ağardı.Yaşlanmak bir delirme,Bana bir şey kalmadı geride.Ah, delirmek, sızılı yok oluşum.
RAHATLAMA
Ama beni bıraktın Bunun için hoşum sana Umudum göçmüş Öteyerde Gözlerin artık benim İçimde rahatsın Suçun açıldı Sevincim -güzele vurgun Sona mı vurgundu? Yosunlu -ıslak -kara -yorganım 8 Şubat 1998
KAVUŞULMAYAN
Bedenine dokunmadıkça sana bulduğum tüm sıfatlar yalan ve havada gibi geliyor. Dokunsam ne adlar bulurum, çıkarırım. Bilgiyi bedenselleştirmem gerekiyor. Demek ki sen kendine ekşiyecek et muamelesi yapıyorsun. Demek ki senin sevgiden bile korunman gerekiyor; inancın artık “serin sevgi” mi? “Çok muhabbet, tez ayrılık; uzaktan sevmek iyisi,” uzlaşma ve uzaklaşmasına mı ulaştın? Her şey olacağına varır…
DİSKO
Önümde vicdanlarım dans ediyor Zorluyor gösteriyor Mutlaka mı? Kaçamaz mıyım? Bakmasam da yerinde dursalar. Görevim bu. Zevkim olunca gidecekler. İşim iş, yüklü işsizim Bağırmayacağım Baksam da görmeyeceğim Usulca söz ağlayacağım Beyaza Acındırmayla kurtulacağım, utanarak Başlayacak Başladı bile. Side, 2 mayıs 1998
MAVİ
Işıl ışıl üzgün mavi Jestin mimiği, özür dileyen özgürlük Ağlayan pervasızlık Suçuma suç katıyor Utancıma yalnızlık Umudum değerli, değersizliğim umarsız Hep çevrendeki hiç olayım Büyümeyişimdekini omzumda dinleneyim İstemeden Side, 2 Mayıs 1998
Ya sen beni benden fazla seviyorsan?
Ya sen beni benden fazla seviyorsan? Kendini anlatma güçlüğün varsa duygusal olarak yüklüyken? Hiç olmayacak bir şey değil. Benim biraz geri çekilmem mi gerekiyor? Sana anlatım ve eylem alanı bırakmam mı? Kendimi hem salak, hem akıllı-dengeli hissediyorum. Hata yapsam da (herkesin hata diye adlandıracağı) seni yitirmeyecekmişim, sana itici gelmeyecekmişim gibime geliyor. İstiyorum. Seninle her şeyi…
Giderek Umutsuz Mu Oluyorum?
Giderek Umutsuz Mu Oluyorum? Nereden çıktı bu? Varmışsa fark etmek için geç, yokmuşsa ortaya çıkması için geç. Yerli mi, gezici mi? Dünya işleri umutlu da olsa umutsuz da olsa gidiyor, kendi kendine. Korku üretmek için uygun bir alandı. Şimdi daha sıkı alanı buldum galiba: sevgi alanı. Daha başlangıçta kendini belli ediyor uyumsuzluk. İlk görüşte sevmek…
YAPAMAYIŞIM
Yapamayışım seni de rahatlatacak, olmayacaktı zaten dedirtecek olmaya da bilir hani. Kendime ve biraz da sana karşı uğraş veriyorum. Temkinin, kıskanışın bana azim mi veriyor, umutsuzluk mu bilemiyorum. Kaygan zeminde sağa sola, ileri geri yalpalıyorum. Hayalim özgürlük içinde dayanışmaydı. Bunun dengesini başaramadım. Giderek kısıtlılık içinde dayanışma olur mu diye umar oldum. Kayıpları azaltma endişesi mi,…
KARANLIK KARARSIZ
Bir evlilik gördüm, koskocaman da olmayan evde iki yalnız, yabancı, zavallı insan dip dibe vermişti. Nasıl sürdüreceklerdi evin bütünlüğünü? Tanınmaz hale geldiğini düşünmek… Rol yaptığım, kendim olamadığımı da içeren bir eleştiriyi davet edebilir mi? Verdiğim ödünlerin geri alınmasında tek sorunum incelikle mi ilgili? Artık hesap çağına mı geldim? Olanakları daraltmayan temkinli hamleleri yeğlediğim görülüyor. Aşkım…
Yaşamın Kıyısından Notlar
İnsan ne zaman ölümü düşünür? Ne zaman yaşamın ta kendisini? Kim mutludur? Kim mutsuz? Anlam arama çabasına ne zaman vakit ayırırız? Yaşam aslında sanıldığı kadar uzun mudur? Ya da acele etmemiz gerektiği kadar kısa. Size de zor geliyor mu yaşamak? Yemek, içmek, çalışmak, koşmak, belki de sevişmek? Ne zaman sorgularsınız bunları? Ne zaman bıkarsınız yaşamdan?…
Yükleniyor…
Bir yanlışlık oldu. Lütfen sayfayı yenileyin ve/veya tekrar deneyin.
Blogumu Takip Edin
Yeni içerik doğrudan gelen kutunuza iletilsin.
Mehmet İbiş 