Sabah kuşluk arası düşü.
Efendim, teyzemin Hasanpaşa’daki evinde gibiyim. Yamaçlık, sık apartmanlı bir mahallede, en üst kat gibi bir daire. Daha üstümüzde çatı var. Ben sanki çok durmayacağım, gidecekmişim, gitmeden önce, o da teyzemin evinde olan Elif’e bir dersler gösterecek, bir şeyler öğretecek gibiyim. Elif’in lisede belli başlı derslerine yardım eder, özel öğretmen gibi gider, ona aynı zamanda abilik ederdim.
Diğer odaları şöyle bir gözden geçiriyorum, evin odaları sıkış tepiş. Benim alışkın olduğumdan daha aydınlık ve hem eşyalar hem insanlarla dolu. Başka çare yok, Elif’e ders göstermeyi benim arkadaki salonda, yatağım ve masam olan odada yapacağım. Eskiden de teyzem ben evde olmadığım zaman salondaki yatağımı katlar ama benim için hazır bulundururdu. Salona kimse pek girmezdi, salon odası biraz Sibirya soğuğu haliyle komple beni beklerdi. Evin diğer odaları sobayla ısıtılırdı. Burada çalışma masam da maşallah makam masası gibi. Kocaman ve masif ahşap, bu düşe özel. Üstünde birçok kitaplarım var. Sarıya, turuncuya yakın bir ahşap rengi var. Masanın oturumu salonun penceresine doğru. Sonradan göreceğim ki, masa bir de iki katlı gibi, üstünde çekmeceli masa asma katı gibi bir şeyi var.
Elif, ders alıcı ya, masayı çalışmamız için gayretkeşlikle kendisi hazırlamaya kalkıyor. Oturumunu öyle daha iyi olacak diye salonun iç duvarına doğru değiştirecek, yani 180 derece döndürecek. Bana söylemeden hemen girişmiş, masayı büyük ölçüde döndürmüş. Bu yarı döndürmede görüyorum ki, birincisi masanın altındaki eskimiş ve kullanılarak aşınmış olan halı, halım, fena halde buruşmuş, çevirmeyle kat kat olmuş. Ama ayrıca, masanın altında, halının da altında kalan yerler bayağı kirliymiş, toz içindeymiş.
Elif’e yardım ediyorum, masayı bir güzel döndürelim, hizalı hale gelsin. O kocaman masa tahminimden kolay hareket ediyor, yalnız çevirme sırasında dikkat etmek gerekiyor. Üstündeki asma masa katı, kitaplarla birlikte kayacak, dağılacak. Zor bir gayretle düşürmeden masayı çeviriyoruz. Kaldı sadece halı kirliliği, tozluluğu. Halıyı silkelersem iş tamamlanacak.
Masanın altından bohça veya sofra toplar gibi halıyı çıkarıyorum, ölçülü şekilde evin güneyinde bulunan balkona silkmeye götürüyorum. Elif de peşimde galiba. On yıllarlık toz, çöpel, kir gibi şeyler var. Ah, ne görsem, balkonda çamaşır-çarşaf asılı, dikkat etmem gerekiyor. Dikkatlice balkondan aşağı halıyı sarkıtıyorum, çırpacağım. Aklım çarşafları kirletmemekte. Yeni bir şey ortaya çıkıyor, havada müthiş bir rüzgar, adeta yağışsız fırtına var. Belki silkmemi kolaylaştırır, çırpıyorum. Halı birden artık uzun bir yarı saydam kordon gibi, ince uzun nevresim gibi bir şey oldu. Upuzun bir saç gibi dalgalanıyor, apartmanın çevresinde uçuşuyor. Rüzgarın etkisiyle çatıya kadar havalandı. Bunu anlar anlamaz yeni nesnemi kırbaç gibi silkiyorum. Şaklatmamla belki çatının sivri yerine takılan bölümü çatıdan da tozlar sökerek kurtuluyor, tekrar apartmanın aşağısına doğru iniyor, tozları fırlattım hissediyorum.
Bu sırada sanki yan apartmandan birisinin seslenmesiyle görülür, anlaşılır oluyor. Bütün mahallede sadece iki evde çamaşır kaldı veya var deniyor. Öteki çatılar ve evler çamaşırsız, yan apartman ve bizimki çamaşırlı. Toz yine de çamaşırlara bulaşmıştır diye aklımdan geçiriyorum, görev mükemmel tamamlanmadı. O anlarda yeni bir görüntü: Benim tozduğunu hayal ettiğim bulaşkan kirler meğer sabun-deterjan köpüğü gibiymiş. Çamaşıra çarşafa değiyor, ama okşar, nemlendirir gibi etkiyormuş. Leke bırakmıyor, aksine temizliyor sanki. O ter boşalmasından kurtulma ve rahatlama, düşlerdeki kaçmaya çalışıp uzaklaşamamanın tam tersi. Tozma ve kirletmenin iptali, temizlenmeye ve hediye mucizeye dönmesi adeta. Bu ucuz atlatma rahatlamasıyla uyanıyorum. Ne fırtınaydı, ne tozdu, ve ne halı, yani saydam kordondu! Masallara layık, harikalardan ufak bir tadımlık.
25 Aralık 2022
Mehmet İbiş 